„Czarna Mańka. Królowa przedmieścia” to spektakl muzyczno-taneczny oparty na legendzie o Czarnej Mańce – pierwszej damie przedmieścia. Oto jak opisuje ją Stanisław Wielanek:
„Kim była Czarna Mańka? Czy istniała naprawdę, czy jest postacią fikcyjną, egzotycznym zjawiskiem warszawskich nizin? Dyskusja trwa. Podtrzymują ją wypowiedzi starszych mieszkańców naszego miasta, którzy opowiadają o Czarnej Mańce, pamiętając przedwojenną stolicę, chociaż każda z tych osób inaczej opisuje tę postać.

Z całą pewnością Czarna Mańka jest wspaniałą legendą i jako taka istnieje w każdej dzielnicy Warszawy. Pierwsza dama Powiśla i Woli, dama do towarzystwa doliniarzy i nożowców, a kochanka frajerów, którzy płacą za jej ciało...”.
Legenda głosi, że Czarna Mańka była piękną dziewczyną, która jakimś cudem znalazła drogę do bogatych, zajmujących wysokie stanowiska mężczyzn; dzięki ich pieniądzom profesja, którą się trudniła, przynosiła jej duże dochody. Cóż warta jest jednak legenda bez wielkiej, szalonej miłości? Piękna dziewczyna o czarujących oczach zakochała się w Antku – wolskim złodzieju i rzezimieszku…
W pracy nad spektaklem korzystaliśmy z materiałów pisarzy i felietonistów opisujących życie dawnej Warszawy – Stefana Wiecheckiego „Wiecha” (felietony), Stanisława Grzesiuka („Boso, ale w ostrogach”), Bronisława Wieczorkiewicza („Warszawskie ballady podwórzowe”). Pomocna była również dokumentacja muzyczna zebrana przez Stanisława Wielanka w albumie „Szlagiery starej Warszawy. Śpiewnik andrusowski” oraz dokumenty dotyczące dawnej obyczajowości i subkultur więziennych – m.in. kodeksów „honoru złodziejskiego” – zebrane w pracach Br. Wieczorkiewicza. Ważną rolę pełniły także stare fotografie (Archiwum Dokumentacji Mechanicznej w Warszawie) oraz spotkania ze starszymi mieszkańcami, którzy pamiętają przedwojenną Warszawę.
Ważnym elementem spektaklu jest obecność grającej na żywo orkiestry. Kapela „Czarne Motyle” gra na autentycznych przedwojennych instrumentach – harmonii, barabanie, mandolinie, skrzypcach. Wykonuje zapomniane dawne szlagiery i utwory taneczne – tanga,  fokstroty, polki, walce popularne w przedwojennej Warszawie. Muzycy docierali do tych melodii, przeszukując stare nuty i spotykając się z dawnymi ulicznymi muzykantami, od których uczyli się muzyki. Kapela pomaga także w prowadzeniu warsztatów tańców dawnej Warszawy.